Το Γεωργίτσι βρίσκεται σε μια απόκρημνη και καταπράσινη πλαγιά του Ταϋγέτου σε υψόμετρο 950-1100 μ. Το προσωνύμιό του «Μπαλκόνι του Ταϋγέτου» είναι δηλωτικό της τοποθεσίας και των χαρακτηριστικών του. Ανήκει στο Δήμο Πελλάνας και είναι ίσως ένα από τα πιο γραφικά χωριά της Πελοποννήσου. Ο πρώτος κάτοικος, από τον οποίο πήρε και το όνομά του, ονομαζόταν Γεωργίτσης και ήταν τσοπάνος. Για να αποφύγει τη φορολογία των ζώων που είχε επιβάλει ο Μωάμεθ ο Β' ανέβηκε στο βουνό (γύρω στο 1472). Τα χρόνια της ακμής του χωριού ήταν από το 1750 ως το 1914, όταν δηλαδή ήταν και πρωτεύουσα των βόρειων δήμων, με πληθυσμό 3.500 κατοίκους. Το χωριό παρουσιάζει σταδιακή παρακμή από το 194.
Αν περάσετε απ’ το χωριό αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε το ναό του Αγίου Δημητρίου, το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία, το δημοτικό σχολείο και τους αλευρόμυλοι που κινούνται με νερό και βρίσκονται στα δύο ρέματα του χωριού. Τέλος, αξίζει να δείτε το ερειπωμένο καλυβόσπιτο του μεγάλου ζωγράφου και γλύπτη Πέτρου Ρούμπου.
Πηγή: Τηλεοπτική πληροφοριακή εκπομπή "Μένουμε Ελλάδα"
