Οι λίμνες των Πρεσπών

Οι Πρέσπες βρίσκονται στη στο νομό Φλώρινας, στη Δυτική Μακεδονία. Αποτελούνται από δύο λίμνες, μια μικρή και μια αρκετά μεγαλύτερη και έχουν συνολική έκταση 330 τ. χλμ. Οι λίμνες αυτές χωρίζονται μεταξύ τους από μια στενόμακρη λωρίδα γης μήκους 4 περίπου χιλιομέτρων και μαζί με τις λίμνες Μαλίκη και Οχρίδα αποτελούν ενότητα και ονομάζονται λίμνες της Δασσαρητικής λεκάνης.
Ενώ η Μικρή Πρέσπα ανήκει στην Ελλάδα εκτός από ένα μικρό της τμήμα που εκτείνεται ως το αλβανικό έδαφος, η Μεγάλη Πρέσπα, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη λίμνη των Βαλκανίων, «μοιράζεται» ανάμεσα στην Ελλάδα, την Αλβανία και το FYROM. Στη Μικρή Πρέσπα βρίσκεται το νησάκι Άγιος Αχίλλειος, όπου υπήρχε οργανωμένος οικισμός μέχρι τον 18ο αιώνα ενώ σώζονται τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Αχιλλείου. Η αξία της περιοχής των Πρεσπών έχει αναγνωριστεί αρκετά χρόνια πριν: το 1974 ανακηρύχτηκε ως Εθνικός Δρυμός καθώς αποτελεί καταφύγιο σπάνιων ειδών πανίδας και τελευταίο σταθμό πολλών μεταναστευτικών πουλιών ενώ προστατεύεται και διεθνύς από τη Συνθήκη Ramsar . Στον υγρότοπο των Πρεσπών αναπτύσσονται συνολικά πάνω από 1500 είδη φυτών, αμφιβίων, ψαριών, θηλαστικών και πτηνών, πολλά από τα οποία είναι υπό εξαφάνιση παγκοσμίως. Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο της περιοχής είναι το ότι από τον 14ο αιώνα έως τον 18ο η περιοχή φιλοξενούσε πολλούς ασκητές, των οποίων η παρουσία μαρτυράται από τις βυζαντινές εικόνες και επιγραφές που βρίσκονται σε σπηλιές και βράχια στα νότια της Μεγάλης Πρέσπας.
Στις Πρέσπες μπορεί να φτάσει κάποιος από Φλώρινα μέσω Πισοδερίου. Στο κοντινό χωριό Άγιος Γερμανός βρίσκεται το Κέντρο Πληροφόρησης, στο οποίο θα βρείτε εκτός από έντυπο υλικό και ξεναγούς και οδηγούς.

Ενδεικτικές χιλιομετρικές αποστάσεις:Αθήνα- Φλώρινα: 540 χλμ.
Θεσσαλονίκη- Φλώρινα: 165 χλμ.
Βόλος- Φλώρινα: 271 χλμ.
Κόρινθος –Φλώρινα: 637 χλμ.
Φλώρινα- Πρέσπες: 45 χλμ.

Πηγή: Τουριστική - ταξιδιωτική εκπομπή "Μένουμε Ελλάδα"

Το Συρράκο Ιωαννίνων

Το Συρράκο είναι αρχοντοχώρι των Τζουμέρκων, από τα πιο ιστορικά και τα πιο γραφικά. Βρίσκεται 52χλμ νοτιοανατολικά των Ιωαννίνων (όπου και υπάγεται), στο όρος Περιστέρι (ή Λάκμος) πάνω στην οροσειρά της Πίνδου, στα 1200μ. Είναι χτισμένο στο χείλος απότομης χαράδρας, με τρόπο που να δείχνει ακόμη ότι χτίστηκε έτσι για να παρέχει φυσική οχύρωση και ασφάλεια στους κατοίκους του.

Το Συρράκο χωρίζεται από το δίδυμο χωριό των Καλαρρυτών με βαθύ φαράγγι που το διαρρέει ο παραπόταμος του Αράχθου, Χρούσιας.

Το Συρράκο είχε γνωρίσει μεγάλη ακμή στα χρόνια της τουρκοκρατίας, όπως επιβεβαιώνουν και τα αρχοντικά που σώθηκαν από εκείνη την εποχή.

Το χωριό έχει διατηρήσει στο ακέραιο την παραδοσιακή του εικόνα και για το λόγο αυτό αποτελεί ένα πραγματικό αξιοθέατο για τον επισκέπτη. Τα λιθόκτιστα σπίτια και αρχοντικά, τα μνημεία, αλλά και το φυσικό περιβάλλον της περιοχής είναι κάτι το μοναδικό για τον επισκέπτη.

Κυριολεκτικά, το Συρράκο αποτελεί υπόδειγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Από εκεί κατάγεται ο ποιητής και πεζογράφος Κώστας Κρυστάλλης, καθώς και ο πρώτος συνταγματικός πρωθυπουργός της Ελλάδας Ιωάννης Κωλέττης. Απ’ το Συρράκο επίσης κατάγονται ευεργέτες, πολιτικοί, οπλαρχηγοί.

Πηγή: Τουριστική - ταξιδιωτική εκπομπή "Μένουμε Ελλάδα"

Στη σύγχρονη πόλη της Βέροιας

Χτισμένη στους πρόποδες του Βέρμιου όρους, η πρωτεύουσα του νομού Ημαθίας, η Βέροια αποτελεί σήμερα το κέντρο επεξεργασίας των γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων της ευρύτερης περιοχής. Η Βέροια, η οποία οφείλει την ονομασία της στην κόρη του βασιλιά Βέρη , ήταν μία εκ των σημαντικότερων πόλεων της Μακεδονίας στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων αποτέλεσε και έδρα του Κοινού των Μακεδόνων.

Τα σωζόμενα τείχη της αρχαίας πόλης, οι βυζαντινές εκκλησίες, το λουτρό του «Αλατα», η εβραϊκή συνοικία, το πάρκο της ελιάς, ο μακεδονικός τάφος, καθώς και το τριώροφο πολιτιστικό μέγαρο «Χώρος Τεχνών» είναι ενδεικτικά μερικά από τα αξιοθέατα που προσφέρονται να ανακαλύψει ο επισκέπτης. Τα μουσεία της Βέροιας (αρχαιολογικό, βυζαντινό, νεότερης ιστορίας και τέχνης), συμπεριλαμβάνοντας σπάνια εκθέματα της αρχαίας και νεότερης ιστορίας. αποτελούν τουριστικό πόλο έλξης. Η Βέροια σήμερα έχει ανελιχθεί σε σημαντική παραγωγική δύναμη της Κεντρικής Μακεδονίας και ο τομέας του τουρισμού βρίσκεται σε εξελικτικό στάδιο.

Ενδεικτικές χιλιομετρικές αποστάσεις
Βέροια-Αθήνα: 510
Βέροια Θεσσαλονίκη: 68

Πηγή: Τουριστική - ταξιδιωτική εκπομπή "Μένουμε Ελλάδα"

Η πόλη της Έδεσσας

Μεταξύ Βόρα και Βερμίου, ψηλά σε ένα πέτρινο «μπαλκόνι», βρίσκεται μία από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαίας Μακεδονίας, η Έδεσσα. Απέχει 80 περίπου χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη και 25 χιλιόμετρα από τα βόρεια σύνορα της επικράτειας. Η Έδεσσα παρουσιάζει μεγάλο ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Στη θέση της σημερινής πόλης ήταν η ακρόπολη της αρχαίας Έδεσσας όπως φαίνεται από τα αρχαιολογικά ευρήματα και κυρίως το τείχος που χρονολογείται από την κλασική και ελληνιστική εποχή.

Οι καταρράκτες, όμως, είναι η μεγάλη «ατραξιόν» της πόλης. Από τη δεκαετία του ’50, οπότε άρχισαν να αξιοποιούνται αποτέλεσαν σταθερό πόλο τουριστικής έλξης. Αρκετοί επισκέπτες έχουν ως κίνητρό τους ακόμη και σήμερα να θαυμάσουν τον μεγάλο Καταρράκτη "Κάρανο" με το νερό να πέφτει από ύψος 70 περίπου μέτρων και τον διπλό καταρράκτη, όπως επίσης και το σπήλαιο κάτω από τον βράχο. Οι καταρράκτες της Έδεσσας δεν είχαν πάντα τη σημερινή τους μορφή. Έως τα τέλη του 14ου αι ο κυρίως όγκος νερού συγκρατιόταν σε μία μικρή λεκάνη στα δυτικά της πόλης. Τότε τα νερά, πιθανώς μετά από κάποιο γεωλογικό ή καιρικό φαινόμενο, αλλάζουν κατεύθυνση, διασχίζοντας την πόλη για να χυθούν από τον βράχο της με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλά μικρά ποτάμια.

Πριν το ’50 όμως, οι καταρράκτες παρέμεναν κρυμμένοι πίσω από τη βλάστηση και εγκαταλειμμένοι στην άκρη του βράχου. Ήταν μία μικρή περιπέτεια να κατέβει κανείς τα δύσβατα μονοπάτια της εποχής και να τους θαυμάσει.

Αν βρεθείτε στην Έδεσσσα, αξίζει τον κόπο να περιηγηθείτε στο Βαρόσι. Στην ανατολική πλευρά της πόλης, ως την άκρη του βράχου κι ως τους καταρράκτες, έχει διατηρηθεί ανέπαφη η παλιά Μακεδονική αρχιτεκτονική σε έναν γραφικό οικισμό, που ήταν μια από τις τρεις χριστιανικές συνοικίες, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί και αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Η περιοχή Βαρόσι, χαραχτηρίστηκε "ως ιστορικός διατηρητέος τόπος" με Προεδρικό διάταγμα. Η περιοχή, έχει αρχίζει να αναζωογονείται χωρίς να χάνει το χρώμα της, και πολλά από τα παλιά κτίρια ξαναλειτουργούν ως κατοικίες, ή ναοί ή αποκτούν νέες χρήσεις όπως ξενώνες, μουσεία.

Το Παρθεναγωγείο κτισμένο το 1877, η βυζαντινή εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου του 14ου αιώνα, το Λαογραφικό Μουσείο, το υπαίθριο Μουσείο Νερού (με μύλους σε λειτουργία) και την περιοχή Ψηλός Βράχος με "απέραντη θέα" και βέβαια ένας αριθμός από μικρά εκκλησάκια τα οποία βρίσκονται μέσα σε αρχοντικά σπίτια του παρελθόντος είναι κάποια απ’ τα αξιοθέατα της παλιάς Έδεσσας. Εδώ, επίσης, λειτουργεί και το μοναδικό υπαίθριο μουσείο νερού με μύλους-εργαστήρια και αναπαλαιωμένα εργοστάσια.

Πηγή: Τηλεοπτική πληροφοριακή εκπομπή "Μένουμε Ελλάδα"

Ζαγοροχώρια

Τα Ζαγοροχώρια είναι ένα δίκτυο από 46 πανέμορφα χωριά, όπου κανείς μπορεί να βρει ό,τι ζητάει.
Χωριά με ζωή ή με ηρεμία, χωριά με απίστευτη θέα ή χωριά μέσα στο δάσος.
Δάση αλλά και ξερές κορυφές, πεντακάθαρα ποτάμια όπως ο Βοϊδομάτης αλλά και αλπικές λίμνες, όπως οι δρακόλιμνες.

Στα Ζαγοροχωρια ο επισκέπτης επίσης μπορεί να θαυμάσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική από πέτρα και ξύλο που είναι τα κύρια υλικά από τα οποία φτιαχνόντουσαν και φτιάχνονται ακόμη τα σπίτια ( Τα περισσότερα χωριά στο Ζαγορι, είναι χαρακτηρισμένα παραδοσιακοί οικισμοί με το διάταγμα Ζαγορίου).

Η χαράδρα του Βίκου (ή αλλιώς φαράγγι του Βικου) είναι επίσης ένα αξιοθέατο που αξίζει όχι μόνο να δείτε αλλά και να περπατήσετε μιας και διασχίζεται από ευρωπαϊκό μονοπάτι με σήμανση.

Οι δραστηριότητες που μπορείτε να κάνετε πολλές. Κάποιες από αυτές είναι πεζοπορία, ιππασία, αναρρίχηση, ορειβασία, rafting, κανό / καγιάκ, mountain bike.
Ο κόσμος κάτι παραπάνω από φιλόξενος και φιλικός.

Τα παραδοσιακά φαγητά υπέροχα! Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τις περίφημες πίτες, τα γλυκά του κουταλιού και τα κρεατικά της περιοχής που είναι υπέροχα. Συνοδεύστε το φαγητό σας με ωραίο κόκκινο κρασί της περιοχής, και περάστε τα βράδια σας πίνοντας το ντόπιο τσίπουρο.

Το φαράγγι του Βίκου είναι ένα απο τα πιο γνωστά αξιοθέατα στο Ζαγόρι, είναι ένα από τα μεγαλύτερα, βαθύτερα και εντυπωσιακότερα φαράγγια του κόσμου , με κάθετους γεωλογικούς σχηματισμούς, με μεγάλη ποικιλία και εναλλαγή διαφορετικών οικοσυστημάτων μια πανδαισία χλωρίδας και πανίδας, που αποτελούν ένα από τα λίγα εναπομείναντα καταφύγια άγριας ζωής στην Ευρώπη.

Το φαράγγι του Βίκου βρίσκεται στα ΝΔ της Γκαμήλας, σε υψόμετρο μεταξύ 550 και 1778 μ.

Έχει μήκος 24 χλμ. περίπου και μέσο βάθος 900 μ. περίπου. Η αρχή του βρίσκεται κοντά στο χωριό Τσεπέλοβο.

Πολλοί θεωρούν την αρχή του κοντά στο χωριό Μονοδένδρι, πράγμα που είναι αναληθές, γιατί δεν συμπεριλαμβάνουν και το υπόλοιπο τμήμα του το ονομαστό Βικάκι. Το τέλος του φαραγγιού είναι πίσω από το χωριό Βιτσικό στη γέφυρα της Αρίστης Παπίγκου.

Η κατεύθυνση του φαραγγιού είναι από ΝΑ προς ΒΔ. Στη μέση περίπου συναντιέται με άλλο μεγάλο φαράγγι το Μέγα Λάκκο, που θεωρείται και παρακλάδι του και το φαράγγι της Μεζαριάς, που καταλήγει στο χωριό Βραδέτο.

Μέσα στο φαράγγι επίσης βρίσκονται και οι πηγές του Βοϊδομάτη κοντά στο χωριό Βίκος.

Το πέτρωμα του Βίκου είναι κυρίως ασβεστολιθικό ενώ κατά τόπους εμφανίζονται στρώσεις φλύσχη. Εντυπωσιακοί είναι οι τεταρτογενείς σχηματισμοί με αλλούβια ποταμών, όπως στο Βοϊδομάτη και καλλούβια ασβεστόλιθων, που δημιουργήθηκαν από αποθέσεις παλιών παγετώνων.

Χαρακτηριστικά σημεία όπου μπορεί κάποιος να έχει μια πανοραμική άποψη του φαραγγιού είναι το χωριό Βίκος, ο δρόμος προς το Μεγάλο Πάπιγκο, η Μονή Αγίας Παρασκευής στο Μονοδένδρι και η Μπελόη κοντά στο Βραδέτο.

Ο καλύτερος τρόπος όμως για να απολαύσει κανείς το φαράγγι του Βίκου είναι να το διασχίσει μέσω ενός καλά σηματοδοτημένου μονοπατιού το οποίο ξεκινάει απο το χωριό Μονοδένδρι και καταλήγει στο χωριό Βίκος, η διαδρομή διαρκεί περίππου 6 ώρες και είναι απίστευτης ομορφιάς.

Πληροφορίες (από το zagoroxoria.gr)

• Πώς Θα Έρθετε
• Που Θα Μείνετε
• Που Θα Φάτε
• Αξιοθέατα
• Χρήσιμες Πληροφορίες
• Χλωρίδα και Πανίδα
• Καταφύγια
• Δραστηριότητες
• Περιήγηση - Μονοπάτια
• Προτεινόμενες Εκδρομές
• Χάρτες
• Κυνήγι & Ψάρεμα
• Ιστορία του τόπου
• Ιστορία και παράδοση
• Τέχνες
• Παραδοσιακές συνταγές
• Τοπική Μουσική
• Φωτογραφίες
• Τοπικά Προϊόντα

Πηγή: zagoroxoria.gr

Κόνιτσα

Η πόλη της Κόνιτσας απλώνεται στην πλαγιά του βουνού Τραπεζίτσα και έχει υψόμετρο 600μ περίπου. Στα πόδια της προεκτείνεται ο κάμπος της Κόνιτσας και της Κλειδωνιάς.

Στην πεδιάδα αυτή συνενώνονται τρία ποτάμια:
ο Σαραντάπορος, ο Αώος και ο Βοϊδομάτης.

Η περιοχή ορίζεται από τους συμπαγείς όγκους του Γράμμου στα βόρεια, του Σμόλικα στα ανατολικά, της Γκαμήλας στα νότια και του Κάμενικ και της Νεμέρτσικας στα δυτικά. Η μορφολογία του εδάφους και η υδρογραφία του χώρου διαμορφώνουν στην περιοχή τέσσερις φυσικές μικροπεριοχές:
α) της κοιλάδας του Σαραντάπορου (βόρεια),
β) της κοιλάδας του Αώου (ανατολικά),
γ) του λεκανοπεδίου της Κόνιτσας (νότια) και
δ) της αλπικής ζώνης.

Ονομασία

Kατά τους χρόνους των μεγάλων μετακινήσεων (2η χιλιετηρίδα π.Χ.) το όνομα της ευρύτετης περιοχής είναι Τριφυλία. Το όνομα Τριφυλία για την περιοχή τής Κόνιτσας το βρίσκουμε να υπάρχει και να ακούγεται κατά την εποχή του βασιλιά των Μολοσσών Νεοπτόλεμου του Αλκέτα, (370-368 π.Χ.) και μάλιστα σε ψήφισμα του Κοινού των Μολοσσών πού βρέθηκε στις
ανασκαφές τής Δωδώνης (Δ. Εύαγγελίδη 1953). όπου ένας από τους αναγραφόμενους
Δαμιουργούς του Κοινού των Μολοσσών, ο Άγέλαος είναι Δαμιουργός (αντιπρόσωπος) των Τριφυλών.

Στο ψήφισμα αυτό ο Αγέλαος των Τριφυλών, βρίσκεται γραμμένος ανάμεσα στους αντιπροσώπους των Όμφάλων και των Εονεστών (πιθανόν Έθνεστών). Ο Σ. Δάκαρης σημειώνει ότι «παρέχεται η εντύπωση ότι η σειρά των ονομάτων των δαμιουργών
ακολουθεί τη γεωγραφική διάταξη τής εγκατάστασης των φύλων πού αντιπροσωπεύουν»,
επομένως πρέπει να θεωρήσουμε ότι τα φύλα των ονεστών, των Όμφάλων και περαιτέρω των άλλων παρατιθεμένων Πειάλων, Γενοαίων κλπ. κατοικούσαν κοντα στους Τριφύλες. Κοντά δηλαδή στον κάμπο τής Κόνιτσας

Για το όνομα Κόνιτσα έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις και εικασίες.

Ο ιστοριογράφος της Ηπείρου, Π. Αραβαντινός, υποθέτει ότι αυτό προήλθε από την ονομασία αρχαίας Ηπειρώτικης πόλης που λεγόταν Κνωσσός, με παραφθορά : Κνωσσός = Κονισσός = Κόνισσα = Κόνιτσα.
Ο Πουκεβίλ και άλλοι θεωρούν την προέλευση της ονομασίας σλαβική. Κόνι στα σλαβικά = άλογο και τζα είναι ο τόπος. Συνεπώς Κόνι + τζα = Κόνιτζα = Κόνιτσα (αλογότοπος).

Λίγο πιο πάνω από το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας υπάρχουν τα ερείπια ενός κάστρου το οποίο ιδρύθηκε από κάποιον άρχοντα με το όνομα Κόνις.
Έτσι, σύμφωνα με μια άλλη εικασία, η πόλη πήρε το όνομά της από τον άρχοντα αυτό.

Πηγή: e-konitsa.gr

Ο Εθνικός Δρυμός της Βάλια Κάλντα

Βάλια Κάλντα σημαίνει ζεστή κοιλάδα. Με τα 68.000 στρέμματά της είναι ο μεγαλύτερος και πιο σημαντικός εθνικός δρυμός της Ελλάδας. Το επίσημο όνομά της είναι Εθνικό Πάρκο Νότιας Πίνδου. Βρίσκεται στην οροσειρά της Πίνδου, περίπου 25 χλμ βόρεια του Μετσόβου, στα όρια των νομών Ιωαννίνων και Γρεβενών.

Η περιήγηση της κοιλάδας, που ονομάστηκε «ζεστή» επειδή έχει 10-15 βαθμούς χαμηλότερη θερμοκρασία από τα βουνά γύρω της, είναι μια μοναδική εμπειρία. Ακόμη κι η ταλαιπωρία του χωματόδρομου γίνεται ανεκτή σ’ αυτό το πανέμορφο τοπίο.

Ο δρυμός διατρέχεται από τον ποταμό Αρκουδόρεμα, το όνομα του οποίου δηλώνει το είδος της πανίδας που βρίσκεται στο πάρκο. Εδώ ζουν καφέ αρκούδες και λύκοι, αγριογούρουνα, αετοί. Η χλωρίδα του δρυμού είναι εξ’ ίσου εντυπωσιακή, με εκατοντάδες είδη δένδρων, βοτάνων, λουλουδιών και άλλων φυτών που διασώζονται μόνο στην Βάλια Κάλντα.

Η γεωλογία και η χλωρίδα του δρυμού αποτελούν απομεινάρια της εποχής των παγετώνων, όπως επίσης και οι δίδυμες λίμνες Φλέγκα, στο κέντρο του πάρκου. Δεν υπάρχουν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι στον δρυμό. Οι επισκέπτες περπατούν στα σημαδεμένα μονοπάτια, το πιό διάσημο από τα οποία είναι το E6, το οποίο περνάει από ποτάμια και λίμνες πριν φτάσει στην λίμνη των πηγών του ποταμού Αώου.

Πηγή: Τουριστική - ταξιδιωτική εκπομπή "Μένουμε Ελλάδα"